مرجع اخبار سینمای ایران اخبار هالیوود ، آمار فروش فیلم

چه در اولین فیلم چه در صدمین فیلم فکر می‌کنم کار کردن با مهرجویی و نقشی مثل «لیلا» احتمالاً بهترین اتفاقی است که می‌تواند برای آدم بیفتد.

 یکی از بهترین تجربه‌های من کار با علی مصفا بوده است. علی خیلی در کارهایی که با هم داشتیم حامی من بوده و من اوایل این را نمی‌فهمیدم و متوجه نبودم که او چه کار بزرگی می‌کند برای من.

موقع فیلمبرداری «ارتفاع پست» یادم هست آقای حاتمی‌کیا بیش‌تر حرف‌هایش را با واسطه می‌زد که این زیاد برایم خوشایند نبود. بیش‌تر تجربه‌های من سر فیلمبرداری «ارتفاع پست» تلخ بود. البته تلخ که می‌گویم از دید خودم است.

من آدم سخت‌گیری هستم. ممکن است مثلا موقع غذا یک نان اضافی می‌خواسته‌ام و به من نداده‌اند و من ناراحت شده‌ام. پس اجازه بدهید چیزی نگویم.

آقای حاتمی‌کیا توی این فیلم خیلی توجه‌های خاص هم به من کرد. مثلاً فیلم روی نمایی از چهرۀ من پایان می‌گیرد. من قدردان این‌ها هستم اما خاطرات بدم هم سر جایش است.

خیلی از بازی‌گردان بدم می‌آید. به جز «ارتفاع پست» یک‌بار هم توی «شاعر زباله‌ها» این تجربه را داشتم که آن هم خیلی تجربۀ بدی بود. آن‌جا هم آقای پرستویی بازی‌گردان بود و با ایشان هم خیلی لج شدم. اصلاً من از چیزی که آن وسط قرار بگیرد خوشم نمی‌آید.

بازی‌گردان باید مکمل رابطۀ بازیگر با کارگردان باشد ولی در دو تجربه‌ای که من داشتم بازیگردان بیشتر «مانع» رابطۀ بازیگر با کارگردان بود.

هم اصغر فرهادی و هم داریوش مهرجویی شما را رها می‌کنند در فضایی که امن است. هر دو نفر محدوده‌ای برای بازیگر تعیین می‌کنند و شما را رها می‌کنند توی آن محدوده. این متفاوت است با این‌که بازیگر را رها کنیم به حال خودش.

اولین بار که برای بازی من را آماده کردند و با ماشین وارد صحنۀ فیلم‌برداری شدم احساس می‌کردم سر صحنۀ هیچکاک هستم! صحنه وقار و سنگینی خاصی داشت توی کار آقای کیمیایی.

اگر به فیلمی مثل «من» توجه نمی‌شود من دلیل آن را بی‌فرهنگی می‌دانم. تجربه‌ای که در اکران‌های خصوصی فیلم‌ها دارم باعث می‌شود که از این بی‌اعتنایی‌ها شگفت‌زده نشوم. راستش را بخواهید منتظر هوشمندی از طرف کسی نبودم.